Wkręciłam się w przygotowywanie Sylwestra. :)

Jej. Jak się cieszę.

...

Nazywam się niebo. Mam wszytko, co trzeba. To ja jestem Księżyc i Słońce. Choć usta masz miękkie i ciało gorące, zasypiasz, a ja dalej biegnę.

Coś się kończy... Coś się zacznie?

Chciałam wylać żale na całą męską brać. Napisać coś brzydkiego. Co nie przystoi kobiecie.

Zmieniłam zdanie. Podzieliłam się kilkoma myślami z przyjaciółkami. Otarłam oczy z łez, przemyłam twarz lodowatą wodą, wytarłam nos. Nie zapomniałam. Bo nie ma sensu zapominać o czymś, co było dobre. Z resztą czy to w ogóle możliwe?

Zebrałam te zabawne, ciepłe, krępujące lub wcale nie, miłe chwile w jedną całość. Zamknęłam szczelnie w szufladzie pamięci. Teraz piszę te słowa ze szczerym uśmiechem na twarzy. Przypominam sobie przyjemne ciepło, którym mnie otoczył ten konkretny jeden, uśmiechy, miękkość ust, mocny uścisk w talii, splecione dłonie, szybkie bicie serca. I "incydent papierowy". I pandę. :D

Chwile zmienią się w wspomnienia. A złość i smutek przeminie. Jak zawsze. Czemu nie ma minąć już po kilku kwadransach? Skończyć się tak szybko, jak się szybko to wszystko zaczęło.

Nie ma powodu. Więc się już nie martwię. Nie uogólniam. Bo jeden odosobniony przypadek nie świadczy o wszystkich. Głowa do góry. Przełykamy gorycz. Nie zapominamy. I żyjemy dalej. :)

P.S. Naszło mnie na Poświatowską. Ciekawymi ścieżkami chodzą moje myśli.

ty miły jesteś ślepy

więc cię nie winię

ale ja miałam dwoje oczu widzących

na nic

widzącymi oczyma

nie dostrzegłam twojego serca

chwytnymi rękami

nie ujęłam

i wymknęło mi się

jak ziemia bogu

żeby zataczać się po orbitach

samotności

i stałeś się odległy

jak Mleczna Droga

widny już nocą tylko

bezsenną z chłodu

***

odłamałam gałąź miłości

umarłą pochowałam w ziemi

i spójrz

mój ogród rozkwitł

nie można zabić miłości

jeśli ją w ziemi pogrzebiesz

odrasta

jeśli w powietrze rzucisz

liścieje skrzydłami

jeśli w wodę

skrzelą błyska

jeśli w noc

świeci

więc ją pogrzebać chciałam w moim sercu

ale serce miłości mojej było domem

moje serce otwarło swoje drzwi sercowe

i rozdzwoniło śpiewem swoje sercowe ściany

moje serce tańczyło na wierzchołkach palców

więc pogrzebałam moją miłość w głowie

i pytali ludzie

dlaczego moja głowa ma kształt kwiatu

i dlaczego moje oczy świecą jak dwie gwiazdy

i dlaczego moje wargi czerwieńsze są niż świt

chwyciłam miłość aby ją połamać

lecz giętka była oplotła mi ręce

i moje ręce związane miłością

pytają ludzie czyim jestem więźniem

Tarzanie się przeciw otyłości - idealne poświąteczne ćwiczenie

„Najlepiej wykonujemy to na czystym dywanie mniej więcej dziesięć razy po sobie, przytem zważać trzeba, aby cały ciężar ciała spoczywał na obwisłej warstwie brzucha i aby przejścia na strony boczne jak najszybciej się odbywały…”

Tarzanie się przeciw otyłości – Fischer-Dückelmann

Moja metoda! 

Jednak nie jestem aż tak oryginalna, jak mi się wydawało.

I tak rodzą się nowe tradycje!

Świąteczne piwo w wybornym towarzystwie. Na zdrowie!

P.S. Spacer też był. I zapiekanki w Zapiexach Luxusowych. No tak, żeby jednak za zdrowo nie było :) 

WESOŁYCH ZDROWYCH ŚWIĄT!

Ostatnie dni napawają optymizmem. Mnie. Pewnie nie tylko mnie.

Wokoło dzieje się różnie. Ludzi dotykają tragedie. Małe wyimaginowane i te przeszywające serce, prawdziwie dotkliwe.

Z okazji świąt życzę ukojenia w cierpieniach i smutkach. Prawdziwych chwil radości, które przesłonią wszelkie zmartwienia.

Bądźcie szczęśliwi. Razem. I z osobna.

Światełko nadziei zawsze gdzieś się tli. Choćby najniklejsze. Chociażby w oddali.

Z okazji świąt, ale nie tylko na święta, życzę Wam wytrwałości i spokoju duszy.

WESOŁYCH ŚWIĄT!

Zaczarowany Wrocław...

Dwa magiczne dni. Takie niecodzienne. Dni złożone z krótkich chwil. Ciepłych momentów. Bez zastanawiania się nad tym, co będzie dalej.

Do I wanna know if this feeling flows both ways?

Młoda lekarka znajduje pracę!

Jeszcze nie zdradzę gdzie. Spełniam MARZENIA.
Jak powiedziała znajoma pani Doktor - pokonałam system! ;)

Mamy prawa do długopisów!

Rób to, co cię przeraża.

Jakiś czas temu wzięłam sobie do serca tę maksymę. I wiecie co? Życie zaczęło mnie zaskakiwać. Pozytywnie :)

Na poprawę humoru.

Dawno zdjęć nie było.

Tym razem nie moje, ale mocno pozytywne. Tak sadzę. ;)

Z dedykacją dla Anny.

Co za dzień

Pani Doktor nie ogarnia świata. I ja też :P

Za to kuchnię i pieczenie opanowałyśmy w zakresie wystarczającym do wyżywienia. Nas dwóch ;P
W menu dnia tarta w cieście filo ze szpinakiem, pomidorami, fetą, łososiem oraz prażonym słonecznikiem. Pyszka.

Nawet domowe kłótnie i walki o własne życie schodzą na drugi plan. Gdy jest z kim pogadać, a brzuszek mruczy z radości :)

Mam klucze!

Odebrałam mieszkanie!

Za trzy miesiące może będę już na swoim. Jej!

Dumnym klucznikiem został Brzydal. W końcu doczekał się swojej pierwszej misji. Kilka lat zajęło to oczekiwanie. Ale szpetny brelok znalazł cel istnienia. :)

Mikołajkowe lenistwo.

Lenistwo i domowe SPA.
Ach. Ten zapach pomarańczy!

Wyzwanie 100 dni radości za mną.

Wyzwanie. Nie radość! Ta będzie kwitła razem ze mną. Dlaczego? Bo własnie tak chcę! O!

:D

Życie nie przestaje mnie zaskakiwać. Negatywnie, pozytywnie, różnorodnie. Wszędzie zmiany. I nadzieja na nowe, lepsze.

A za dwa tygodnie spotkanie z A. Czekam z niecierpliwością :)

98!

Co za dzień!

Spacer po mieście z najbardziej kolorową istotą jaką udało mi się poznać. Kawa. Sprezentowane papierowe ucho. Zachęta. Dziwne oblicza sztuki mi nieznanej. Wegańska kanapka. Zapchany pociąg do Modlina. Dzień ze Svetą. ;)

Kolejny by nie myśleć o bałaganie w moim życiu.

Za jakie grzechy, dobry Boże?

Qu'est-ce qu'on a fait au Bon Dieu?

Francuska komedia na idealne zakończenie dnia. Ewa, dzięki za dobrą zabawę i skuteczne poprawienie humoru.